Metody leczenia

Koncepcja NDT - Bobath

Rehabilitacje metodą NDT-Bobath rozwiązuje problemy ruchowe, zaburzenia napięcia mięśniowego oraz zaburzenia funkcji u pacjentów z problemami neurologicznymi oraz u dzieci zaburzeniami / opóźnieniami rozwoju sensomotorycznego.

Poprzez różne oddziaływania (techniki i wspomagania) dąży do wyeliminowania bądź zredukowania zachowań nieprawidłowych, które blokują prawidłowy rozwój dziecka.

Terapeuta analizuje umiejętności ruchowe pacjenta, a następnie wykorzystując naturalne wzorce ruchu pomaga dziecku we wszechstronnym rozwoju i uzyskaniu niezależności.
Jest metodą przyjazną dziecku – stymuluje i normalizuje rozwój nie zakłócając podstawowych potrzeb rozwojowych dziecka, takich jak potrzeba zabawy, ruchu i bezpieczeństwa.

Terapia metodą NDT-Bobath jest bezbolesna. Podczas ćwiczeń terapeuta wplata ćwiczenia w zabawę tak, aby zajęcia były interesujące dla małego pacjenta. Metoda ta zakłada współpracę z rodzicami oraz włączenie w usprawnianie codziennych zabiegów pielęgnacyjnych, takich jak: ubieranie, rozbieranie, karmienie i noszenie dziecka.

Metoda ta doskonale sprawdza się m.in. w przypadku:
- zaburzenia napięcia mięśniowego u niemowlaków (obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe)
- asymetrii ułożenia
- opóźnienia rozwoju psychoruchowego
- u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym
- uszkodzeniu splotu ramiennego
- uszkodzeniach rdzenia kręgowego
- kręczu szyi
- w niektórych chorobach genetycznych i metabolicznych.

Więcej na stronie: www.ndt-bobath.pl

PNF (Torowanie Nerwowo-Mięśniowe)

Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której pacjent potrzebuje. Na przykład przesiadanie się z wózka na łóżko, utrzymanie prawidłowej postawy ciała w szkole w ławce itp.

Koncepcja ta zaleca postrzeganie pacjenta w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe części ciała. Jest terapią bezbolesną. Pacjent powinien być partnerem fizjoterapeuty, określającym zakres i granice prowadzonego ruchu. Z reguły pacjent wraz ze swoimi opiekunami ustala cele terapii. Dzięki takiemu podejściu młoda osoba nawet z dużą dysfunkcją zachowuje dobrą motywację i jest pozytywnie nastawiona do współpracy z terapeutą. Ten sposób pracy jest najczęściej wykorzystywany do terapii dzieci w wieku szkolnym lub starszych.

Fizjoterapeuta stosuje odpowiednie techniki / chwyty / pozycje wyjściowe, które wspomagają całościowe wzorce ruchowe pacjenta. Wzorce ruchowe te są charakterystyczne dla poszczególnych funkcji ruchowych człowieka, takich jak np. chód, siad, sięgnie.

Więcej na stronach:
www.ipnfa.pl
www.ipnfa.org

Kinesiology Taping

Kinesiology taping jest metodą polegającą na naklejaniu na ciało pacjenta specjalnych plastrów wspomagających wiele czynności życiowych dziecka.

Metoda polegająca na naklejaniu na ciało pacjenta specjalnych plastrów w określony sposób, przeznaczona jest w celu regulacji napięcia mięśniowego, uśmierzenia bólu, poprawy krążenia, stymulacji układu limfatycznego, lub korekcji nieprawidłowego ustawienia stawów. Używana do tego taśma jest samoprzylepna, rozciągliwa, przepuszczająca powietrze, hipoalergiczna i odpowiadająca właściwościom elastycznym ludzkiej skóry.

Wśród zalet tej metody wymienić należy:
- działają przez całą dobę, plastry utrzymują się na skórze dziecka do kilku dni,
- efekt jest widoczny od razu po naklejeniu oraz utrzymuje się po usunięciu plastra,
- jest dobrze akceptowana przez małych pacjentów,
- jest bezbolesna.

Więcej na stronie:
www.kinesiologytaping.pl

Integracja Sensoryczna

Integracja sensoryczna, to sposób w jaki człowiek wykorzystuje sygnały odbierane z narządów zmysłu (wzroku, słuchu, dotyku, równowagi) do celowego działania.

Integracja sensoryczna (SI - Sensory Integration). Dziecko mające deficyty w zakresie odbierania lub przetwarzania bodźców sensorycznych może przejawiać problemy między innymi z samoobsługą, problemy grafomotoryczne (z pisaniem), z orientacją w przestrzeni, z koordynacją wzrokowo-ruchową, obustronną koordynacją, trudności w uczeniu się, w kontaktach z rówieśnikami, w rozwoju mowy, problemy z koncentracją uwagi.
Terapia integracji sensorycznej polega na wykonywaniu przez dziecko określonych aktywności dostarczających stymulacji zmysłów. Terapia jest zawsze poprzedzona dokładną diagnozą. Przy użyciu specjalnych sprzętów takich jak huśtawki, zjeżdżalnie, liny, deskorolki, terapeuta integracji sensorycznej prowadzi zajęcia w formie zabawy ukierunkowanej tak, aby dostarczać dziecku odpowiednich bodźców i prowokować odpowiednie na nie reakcje. Terapia jest zazwyczaj atrakcyjna i przyjemna dla dziecka.

Więcej informacji na stronach:
www.integracjasensoryczna.com.pl
www.pstis.pl

Terapia tkanek miękkich w pediatrii

Terapia tkanek miękkich to szerokie zagadnienie, które dotyczy wielu różnych koncepcji i metod.

Polega na stosowaniu technik manualnych, które oddziaływują przede wszystkim na powięzi oraz inne tkanki w ciele dziecka. Manualnie możemy oddziaływać na wiele tkanek takich jak mięśnie, ścięgna, więzadła, torebki stawowe, nerwy, naczynia krwionośne, skóra, tkanka podskórna i tłuszczowa.
Dzięki tym technikom fizjoterapeuta ma m.in. wpływ na normalizacje napięcia w danej partii ciała dziecka, przywrócenie odpowiedniej ruchomości poszczególnych części aparatu ruchu. Stosowana np. w rozluźnieniu okolic obręczy barkowej, przywróceniu ruchomości tkanek wokół blizn pooperacyjnych itp.

Metoda AFE

Metoda stosowana w przypadkach chorób układu oddechowego (np. mukowiscydoza, choroby nerwowo-mięśniowe, dysplazja oskrzelowo-płucna (BPD), nieefektywnej mechaniki oddychania np w astmie wczesnodziecięcej).

(Augmentation du Flux Expiratoire - Metoda Zwiększania Przepływu Wydechowego)
Omawiana metoda polega na zastosowaniu odpowiednich technik ucisku klatki piersiowej oraz stabilizacji dolnych kątów przeponowo-żebrowych dziecka, pogłębiając fazę wydechu, często efektem tego działania jest tzw. efektywny kaszel. Kaszel pozwala na ewakuacje zalegającej wydzieliny w drzewie oskrzelowym. Skutkiem ww. terapii oraz treningu oddechowego jest również poprawa mechaniki oddychania.

Trójpłaszczyznowa manualna terapia wad stóp u dzieci

Oparta na prawidłowym funkcjonalnym rozwoju stopy w pierwszym roku życia dziecka oraz na zasadach terapii manualnej.

Terapia ta stanowi podstawę do wczesnego diagnozowania i wczesnego leczenia wad ustawienia stopy u dziecka (np.stopa przywiedzeniowa, końsko-szpotawa, piętowa, płasko-koślawa). Fizjoterapeuta stosuje specjalne chwyty mobilizujące i rozciągające tkanki oraz bandażuje stopy dziecka.

Terapia ta również uwzględnia ustawienie stóp i całej kończyny dolnej względem osi kolana (kolana szpotawe i kolana koślawe), wskazując odpowiedni sposób postępowania w takich przypadkach. Program terapii obejmuje też kwestie związane z doborem obuwia oraz funkcjonalnym rozwojem motorycznym w pozycjach leżących na plecach, na brzuchu i na boku przygotowując stopę do funkcji chodzenia.

Osteopatia w Pediatrii

Jest to metoda diagnozowania i leczenia manualnego wywodząca się ze Stanów Zjednoczonych. Osteopaci holistycznie podchodzą do problemów pacjenta i próbują dotrzeć do przyczyny zgłaszanych dolegliwości.

Oddziaływanie terapeuty poprzez działania manualne na sektory ciała czasem znacznie oddalone od okolicy objawów ma na celu wywołanie mechanizmów naprawczych organizmu.
Osteopatą może zostać wyłącznie lekarz lub magister fizjoterapii. po ukończeniu odpowiednich szkoleń podyplomowych.

Leczenie osteopatyczne można rozpocząć najwcześniej od 8 dnia życia u dzieci donoszonych lub urodzonych po terminie. Górna granica wieku leczenia nie istnieje. Poniżej schorzenia, w których można wykorzystywać m.in. techniki osteopatyczne.

• Asymetrie tułowia i głowy
• Ograniczenia ruchomości stawów
• Refluks żołądkowo-przełykowy
• Kolki, Zaparcia
• Przewlekłe zapalenia płuc i oskrzeli
• Wzmożone napięcie
• Dysplazja stawu biodrowego
• Uszkodzenia splotu ramiennego
• Dzieci nadpobudliwe, płaczliwe oraz często wybudzające się w nocy.

Metoda Prechtl’a

Ocena globalnych wzorców ruchowych metodą Prechtl’a pozwala na wczesne rozpoznanie uszkodzeń układu nerwowego niemowlaka. Badaniu poddane mogą zostać maluchy od urodzenia do końca piątego miesiąca życia.

Polega na ocenie jakości spontanicznych ruchów dziecka (nagranie wideo).
Jest bezbolesna i bezstresowa dla dziecka, zupełnie nieinwazyjna, a co najważniejsze dość skuteczna. Terapeuta lub Rodzice nagrywają dziecko kamerą. Film ogląda terapeuta, który ocenia czy zarejestrowane ruchy dziecka są prawidłowe dla danego wieku. Na podstawie tego badania fizjoterapeuta jest w stanie bardziej rzetelnie przygotować plan usprawniania niemowlęcia.

Assisting Hand Assessment

AHA w tłumaczeniu skala Oceny Ręki Pomocniczej.

Celem stworzenia tej skali było zmierzenie oraz opisanie, jak efektywnie dzieci z niepełnosprawnością po jednej stronie ciała (dzieci z postacią hemiplegii oraz z okołoporodowym uszkodzeniem splotu ramiennego), używają porażonej kończyny górnej w oburęcznych czynnnościach. AHA jest standaryzowanym testem przeznaczonym dla dzieci wieku od 18 miesięcy do 12 roku życia.
Ocena w skali AHA jest przeprowadzana na podstawie obserwacji manipulacji przedmiotami przez rękę po stronie porażenia. Manipulacja ta odbywa się w trakcie zabawy, odpowiednio dobranymi zabawkami wymagającymi oburęcznej aktywności. Sesja taka trwa zwykle około 15 minut i jest nagrywana kamerą wideo.

METODA FITS

Funkcjonalna Indywidualna Terapia Skolioz

METODA FITS, powstała dla potrzeb diagnostyki i leczenia dzieci ze skoliozą, wadą postawy oraz chorobą Scheuermanna. Metoda przeznaczona jest dla dzieci powyzej 4 roku życia. Obejmuje 3 etapy:

1. Badanie i uświadomienie pacjenta.
2. Przygotowanie do korekcji: trening kontroli senso­motorycznej, usuwanie barier mięśniowo-powięzio­wych ograniczających ruch korekcyjny.
3. Trójpłaszczyznową korekcję – budowanie i stabili­zowanie korekcyjnych wzorców ruchowych w otwartych i zamkniętych łańcuchach biokinematycznych, w po­zycjach funkcjonalnych.

Trzy etapy Metody FITS:
1. Badanie i uświadomienie pacjenta.
2. Przygotowanie do korekcji: trening kontroli senso­motorycznej, usuwanie barier mięśniowo-powięzio­wych ograniczających ruch korekcyjny.
3. Trójpłaszczyznową korekcję – budowanie i stabili­zowanie korekcyjnych wzorców ruchowych w otwartych i zamkniętych łańcuchach biokinematycznych, w po­zycjach.

Kluczowe aspekty metody FITS:
- uświadomienie dziecka – aspekt psychologiczny – traktowanie pacjenta jako partnera a nie podmiotu,
- badanie zdolności czynnego i biernego ruchu korekcyjnego,
- usuwanie barier mięśniowo-powięziowych ograniczających ruch korekcyjny,
- budowanie i stabilizacja nowych korekcyjnych wzorców ruchowych,
- korekcja łuku pierwotnego poprzez dodanie kompensacji czynnościowej.