8 mitów na temat rozwoju postawy ciała
8 mitów dotyczących kształtowania się postawy ciała dziecka, z którymi niemal każdy młody rodzic prędzej czy później się zetknie.
Mit 1: „Postawa ciała dziedziczona po rodzinie”
Część tych podobieństw jest zupełnie niegroźna, ale niektóre wynikają z nieprawidłowych nawyków, których dziecko nabiera, od swoich bliskich. Warto takie zachowania skonsultować z pediatrą lub fizjoterapeutą, a następnie pracować nad tym, aby wyeliminować nieprawidłowe nawyki u dziecka, jak i u siebie.
Mit 2: „Sadzanie dziecka po opanowaniu trzymania głowy”
Sadzamy dziecko na kolanach, w krzesełku lub innym meblu, dziecka jest zadowolone, bo w tej pozycji więcej widzi. Taka pozycja jest nieprawidłowa. Niemowlę, które samo nie potrafi siedzieć, ma wciąż zbyt słabe mięśnie przykręgosłupowe. To znaczy, że jego kręgosłup nie jest w stanie przeciwdziałać sile grawitacji, co może doprowadzić do asymetrii, a w przyszłości skoliozy.
Mit 3: „Czy należy pomagać dziecku w nauce chodzenia?”
Gdy dziecko zaczyna chodzić staramy mu się w tym pomóc. Podtrzymujemy je, żeby nie upadło, podajemy rękę, zakładamy sztywne buciki, kupujemy szelki, chodziki. Niestety w ten sposób możemy dziecku zaszkodzić. Prawidłowo pomóc możemy zapewniając swobodę ruchów i bezpieczne otoczenie.
Mit 4: „Czy dziecko powinno uczyć się chodzić w butach, żeby stopy prawidłowo się rozwijały?”
Zakładając dziecku buty do nauki chodzenia. Przyczyniamy się do tego, że dziecko nie ma możliwość nauki obciążania stóp, przenoszenia ciężaru ciała, reakcji równoważnych, a także czucia różnych faktur i nierówności podłoża, przez co stopa może ukształtować się w sposób nieprawidłowy.
Mit 5: “Chodzenie po twardej podłodze powoduje płaskostopie?”
Na miękkim podłożu stopa zapada się, koślawi i spłaszcza, co wpływa na utrzymanie prawidłowej postawy. Natomiast na twardej podłodze stopa cały czas pracuje.
Mit 6: „Moje przyjaciółki mówią: Dziecko powinno siedzieć w wieku 6 miesięcy, stać w wieku 10 i chodzić, gdy skończy 12 miesięcy”
Tabele rozwojowe pokazują, że statystycznie najwięcej dzieci opanowało określoną umiejętność w danym czasie.
Każde dziecko rozwija się w innym czasie, dlatego coraz częściej mówi się, że „okna rozwojowe” to:
- czas od 6 do 10 miesiąca – dla samodzielnego siedzenia,
- czas od 10 do 14 miesiąca – dla samodzielnego swobodnego stania (próby stania dziecko może podejmować już wcześniej – między 6 a 10 miesiącem życia),
- czas od 12 do 18 miesiąca – dla samodzielnego chodzenia.
Mit 7: „Nic się nie stanie jak będziemy wozić dziecko w foteliku samochodowym zamiast w gondoli”
Częste wożenie dziecka w foteliku ma negatywny wpływ na jego rozwój. Małe dziecko, siedzi w takim foteliku w sposób asymetryczny, z główką pochyloną na jedną ze stron. To może doprowadzić do rozwoju wad postawy ciała, spłaszczenia główki, a także zaburza prawidłowe, symetryczne wodzenie wzrokiem. Trzymanie dziecka w jednej pozycji zaburza jego rozwój ruchowy, prawidłowy rozwój krzywizn kręgosłupa, a także zmniejsza doznania sensomotoryczne.
Mit 8: „Na pewno z wiekiem wyrośnie z tego”
Ważne jest, aby stale kontrolować, czy dziecko porusza się w sposób swobodny i czy wykonuje płynne ruchy. Warto co jakiś czas wybrać się z dzieckiem na wizytę kontrolną do fizjoterapeuty. Jak rownież wykonać proste testy oceniające prawidłowy zakres ruchów w stawach. Do takich testów możemy zaliczyć między innymi test oceniający długość mięśni kulszowo-goleniowych (zmodyfikowany test Laseque’a), test pięta–pośladek (oceniający długość mięśnia prostego uda) czy test ścienny Degi (oceniający prawidłowy zakres ruchu w stawach barkowych).
Tekst źródłowy:
https://dziecisawazne.pl/8-mitow-dotyczacych-ksztaltowania-sie-postawy-ciala-dziecka/